Strona:Stanisław Witkiewicz-Matejko.djvu/141

Ta strona została przepisana.

i ma środki ich przejawienia w gotowych i odpowiednio do natury muzykalnego zmysłu ułożonych tonach instrumentu, który nawzajem łączy się z jego wyobraźnią i suggestyonuje go swemi właściwościami, poddaje mu motywy kompozycyjne. Muzyk zresztą, tworząc, nie potrzebuje słyszeć swego dzieła zewnątrz siebie. Głuchy Beethowen może istnieć — ale ślepy Rembrandt jest niemożliwy.
Zdolność wyobrażania, myśleniu obrazami jest wszechludzką i malarz różni się pod tym względem od innych ludzi może tylko stopniem natężenia tej zdolności, siłą i jasnością widzeń i koniecznością ukazania ich w obrazie, która może mu być niekiedy przypadkowo narzuconą przez