germanicum. W pierwszych dniach października 1578 papież powrócił do Rzymu, wrócili z swych wil i kardynałowie. Więc „kongregacyi do spraw szwedzkich“ przedłożył Possevino z rozkazu papieża postulata króla Jana, w 12 punktach sformułowane. Znane już one były przedtem kongregacyi, bo je przesłał król Jan (w lipcu 1578) przez ajenta Pawła Ferrari, a nawet dano odpowiedź na nie przez tajnego posła królewskiego Wawrzyńca Cagnoli, aby je doręczył bawiącym na dworze królowej Jezuitom, ci zaś królowi. Ale po przyjeździe Possevina do Rzymu, z rozkazu papieża wzięła je kongregacya powtórnie pod obrady, w których i on brał udział. Jak można było przewidzieć, kongregacya i tym razem odrzuciła te, do których król największą przywięzywał wagę; mianowicie: mszę św. w języku szwedzkim, komunię św. pod dwiema postaciami, małżeństwo księży, zniesienie kultu świętych, modlitwy za umarłych i sakramentaliów[1]. Grzegorz XIII zatwierdził decyzyę kongregacyi, spodziewając się jednak, że opór króla da się rozumną perswazyą pokonać, zamianował O. Possevino „nadzwyczajnym legatem do Szwecyi i krajów północnej Europy“ w miejscowościach nie mających własnego biskupa.
Z końcem grudnia legat opuścił Rzym, załatwiwszy po drodze najważniejsze sprawy kościoła, i seminariów papieskich w Monachium, Pradze, Ołomuńcu, Wilnie i Brunsberdze, wsiadł w Królewcu na okręt szwedzki, który go mimo dwukrotnej burzy z końcem lipca 1579 do Sztokholmu dowiózł szczęśliwie[2].
- ↑ Theiner 504—516. Urkunden IX. Zniesienia czci świętych, modlitw za umarłych, i sakramentaliów domagał się król widocznie pod wpływem złego ducha swego, Chytreusza i pod naciskiem opozycyi luterskiej. Na inne postulata królewskie jak: cytowanie biskupów przed sąd króla za zbrodnie stanu i składanie przez nich przysięgi wierności królowi, zatrzymanie dóbr duchownych w rękach świeckich, pozostawienie grobu Gustawa I w katedrze, założenie seminarium duchownego w klasztorze pofranciszkańskim w Sztokholmie, zgodziła się kongregacya z pewnemi zmianami. Papież brewem 26 listopada 1578 ogłosił jubileusz na lat 20 dla wszystkich, którzy modlić się będą o nawrócenie Szwecyi i zwykłych warunków jubileuszowych dopełnią.
- ↑ Sacchini IV, 215 opowiada, że Ludwik palatyn Renu, krewny króla Jana, oburzony poselstwami papieskiemi do Szwecyi, które tylko bałamucą króla i niepokoją państwo, wystosował do cesarza
