zastęp zbrojny ruszył ku granicom Moskwy, aliści Janusz Ostrogski, kasztelan krak., wzbronił przemarszu przez województwa ruskie z natchnienia snać Zamojskiego, przeciwnego, jak wiemy, całemu przedsięwzięciu. Strapiony tem Dymitr udał się o pośrednictwo do nuncyusza, obeszło się jednak bez tego, bo Mniszech, zjechawszy się z kciem Januszem, skłonił go do cofnięcia zakazu. Dymitr stanął główną kwaterą w Sokolnikach pod Lwowem. W niedzielę 29 sierp, zjechał do Lwowa, w katedrze wysłuchał mszy św. i kazania O. Adryana Radzimińskiego, superiora rezydencyi lwowskiej, przyjął go potem nader łaskawie w Sokolnikach i upewnił o swej czci i życzliwości dla zakonu[1]. Uderzało to, że adjutantami i sekretarzami jego zarazem byli Arianie i Kalwini: Stanisław Słoński, dwaj Baczyńscy, Weresiński, Miechowiecki, Stanisław Niemojewski.
Rotmistrze Szczęsny Świrski nad Donem, Ratomski w Starodubiu i Czernichowie, werbowali wojowników. Więc też Kozacy dońscy i część Zaporożców oświadczyła się zanim; a pomimo szczelnie obsadzonych z rozkazu Borysa granic pod pozorem dżumy, której nie było, kilka tysięcy Moskali stanęło pod jego znakami. Dnia 17 paździer. 1604 przeniósł Dymitr główną kwaterę do Kijowa, siły swe podzielił na trzy hufce; 20 paźdz. przeprawił je przez Dniepr; 30 paźdz. pierwsza forteczka moskiewska Monastyrewo otwarła mu bramy, witając swoje „krasnoje sołnyszko“; dnia 1 listopada uczyniła to samo forteca Czernichów; 7000 Dońców i 4000 Zaporożców połączyło się z hufcami jego. Oparł się jednak oblężeniu Nowogrod siewierski, a pod Dobryniczą d. 21 (31) stycznia 1605 przegrał Dymitr walną bitwę, w której o mało sam nie zginął[2]. Polski hufiec zaczął się chwiać w swej wierności, ledwo go wstrzymali od rozsypki kapelani Jezuici. Mrozy dokuczały. Na zimowe leże
- ↑ Hist. Collegii Leopol. autore P. Wielewicz.
- ↑ Szczegółowy opis bitwy dobrynickiej, dalsze operacye wojenne i agitacye partyi antiborysowej na rzecz Samozwańca opisuje krytycznie Hirschberg, str. 83—108.
wtóre, to, co w facsimile Cyrowskiego wydaje się być rz jest tylko r z fantastycznym zakrętem.
Za to wnosząc z facsimile Ławickiego, nazywał się on od „ławy“ Ławickim.
