wraz z siostrą oddać arcyksięciu Ernestowi.“ Pod koniec 1588 roku stanęło na tem, że roku przyszłego ojciec z synem zjadą się w Rewlu, pod pozorem omówienia wojny z Moskwą i niektórych piekących spraw szwedzkich, w istocie zaś, aby ułożyć wspólnie plan powrotu do Szwecyi, oddania korony polskiej Ernestowi. Tymczasem miał Zygmunt przyspieszyć uwolnienie Maksymiliana z niewoli pod warunkiem zobowiązania się domu austryackiego do ścisłej przyjaźni z Szwecyą[1]. Być bardzo może, że sojusz ten był także przedmiotem dwugodzinnej rozmowy sam na sam Zygmunta z Maksymilianem w Krasnymstawie 28 maja 1589, po której podejmował go sutą ucztą[2].
Otóż w myśl paktów, na zjazd rewelski potrzebne było pozwolenie sejmu[3]. Jakoż kwietniowy sejm 1589 zatwierdziwszy „transakcyę rakuską“, pozwolił królowi na ona podróż do Rewia. Czekał go tam już od 23 lipca stęskniony ojciec Jan III z młodziutką drugą żoną i synkiem, z córką Anną, z 10 senatorami i dobrze uzbrojoną flotylą. Dopiero 7 września przybył Zygmunt „z licznym orszakiem kilka tysięcy wynoszącym“, bo i hetman w. l. Krzysztof Radziwiłł przywiódł z sobą 2000 wojska, mniejsze ale znaczne poczty miał król i senatorowie: podkanclerzy bisk. przem. Baranowski, kaszt, podlaski Lęśniowolski, referendarz w. k. Jan Tarnowski, wda kaliski Ostroróg i inni. Towarzyszyli też królowi Jezuici nadworni OO. Gołyński i Skarga, a ponieważ w całym Rewlu nie było kościoła katolickiego, odprawiali nabożeństwo, mówili kazania w wielkiej sali zamkowej[4].
Po przywitaniach i oracyach, po złożeniu darów od hetmana Zamojskiego dla króla Jana, pierwszą zaraz ucztę 8 września popsuł goniec z listem od hetmana z wieścią o na-
- ↑ Messenius VII, 95.
Dalin IV, 155, 160. - ↑ Heidenstein II, 284.
Wielewicki Hist diar domus ad. S. Barbaram I, 127. - ↑ Ac si forte Sueciae res praesentiam ejus (regis), aliquando desiderarent, ut eo sese conferre liberum sit cum consensu omnium Ordinum Regni et M. D. L. Vol. leg. II. 247.
- ↑ Wielewicki I, 129.
