swój obraz w zakrystyi kościoła św. Jędrzeja na Kwirynale, odbierał cześć (prywatną) nietylko od nowicyuszów i braci zakonnej, ale od osób świeckich zakonowi życzliwych. W roku 1601 szczątki Stanisława przełożono do ołowianej trumny i umieszczono w osobnem miejscu grobowca wspólnego. Drewnianą trumną, jako relikwią obdzielono prowincye i domy zakonu.
W rodzinnym Rostkowie postawił kaplicę ku uczczeniu pamięci Stanisława brat jego starszy Paweł, a ks. Fabian Konopacki, ajent królewski w Rzymie wyjednał u Klemensa VIII breve z dnia 15 listopada 1600 r. nadające odpust 10 lat i tyleż kwadragen odwiedzającym nabożnie to miejsce. Tenże papież w breve 1602 r. nazwał Stanisława błogosławionym, beatum. W Polsce całej Jezuici krzewili kult świątobliwego nowicyusza; w chorobach zwłaszcza polecano się jego opiece i doznawano iście cudownej pomocy. Doznali jej: bratanek biskupa poznańskiego Jan Goślicki 1603, ksiądz dziekan płocki Kasper Młocki 1603, inny ksiądz Angelus w Jarosławiu 1605, księżna Anna z Sternbergów Ostrogska, wojewodzina wołyńska, i pani Wapowska, kasztelanowa przemyska przy ciężkiem rodzeniu dziatek 1603 r. Biskup także przemyski Maciej Pstrokoński, przebywając 1603 r. w letnim swym pałacu w Brzozowie i nabawiwszy się tam gwałtownego łamania w kościach (reumatyzmu), iż dla bolu od przytomności odchodził, za przyłożeniem szczątki trumny Stanisława, którą mu przesłał rektor jarosławski, uczuł się od bolu uwolnionym. W innych także krajach, we Włoszech zwłaszcza i Francyi; czczono naszego Stanisława, modlono się do niego i doznawano łask nadzwyczajnych[1].
Zdaje się, że na prośby Jezuitów dworskich Bartcza i Skargi, który prześliczny żywot Stanisława napisał, król Zygmunt polecił posłowi swemu w Rzymie ks. Jędrzejowi Opalińskiemu, sekretarzowi w. k., aby razem z kardynałem Montalto, protektorem Polski, napoczęty już dawno proces beatyfikacyjny
- ↑ „Nowy Patron Polski bł. Stanisław Kostka“, Sodalisom Maryi przez ks. Jana Zuchowskiego K. C. na kolendę ofiarowany 1612 roku. Druk gotycki jedna karta in fol. w Krakowie u Symona Kempiniego 1611. — Skarga. Żywot bł. Stanisława Kostki.
