zury pięciu teologów zakonu, gdy Wujek w domu św. Barbary w Krakowie 27. lipca 1597 zbożnego swego żywota dokonał.
W sierpniu t. r. odbyła się cotrzechletnia kongregacya prowincyonalna w Pułtusku. Na niej wyznaczono na cenzorów i wydawców biblii Wujka pięciu Ojców, „tęgich“ teologów-lingwistów: Stanisława Grodzickiego, Adryana Radziszewskiego, Justa Raba, Jana Branka, Marcina Łaskiego[1]. Dwa całe lata pracowali oni w kolegium poznańskiem nad ostateczną redakcyą biblii i jako wstęp do niej położyli dedykacyę Zygmuntowi III, przemowę prymasa Karnkowskiego do czytelnika, w której ten przekład aprobuje i zaleca, a czytania heretyckich biblij „prymasowską powagą pod cenzurami kościelnemi i klątwą“ zakazuje; od siebie zaś umieścili: „Apparatus sacer, to jest przygotowanie do pożytecznego czytania pisma św.“ i ogłosili ją drukiem p. t. „Biblia, to jest Księgi Starego i Nowego Testamentu według łacińskiego przekładu starego, w Kościele powszechnym przyjętego, na polski język znowu z pilnością przełożone i t d., wydane w Krakowie w drukarni Lazarowej roku pańskiego 1599“, (in fol. 15. kart. nieliczb., stron 1479, rejestru kart. 27. nieliczb., druk gocki).
Synod piotrowski 1607 r., którego uchwały zatwierdził 21 sierp. 1608 Paweł V, uznał przekład Biblii Wujka, jako jedynie autentyczny, którym się cały Kościół polski, kaznodzieje zwłaszcza i autorowie dzieł religijnych, posługiwać może i powinien. Dekret ten synodalny, zachowany podziśdzień, unieśmiertelnił imię Jakóba Wujka.
A był to nietylko uczony teolog, ale i szczerze pobożny kapłan-zakonnik, ten Wujek, a jak pomnikiem jego uczoności Biblia, tak jego pobożności one prześliczne „Godzinki o Najświętszej Pannie“:
Zacznijcie wargi nasze
Chwalić Pannę świętą,
Zacznijcie opowiadać
Cześć jej niepojętą,
które on z łacińskiego (autorem miał być hiszpański Jezuita Rodriguez) przetłómaczył i wydał w Krakowie u Piotrkowczyka 1596 r., a które lud polski już przez trzy wieki śpiewa z ta-
- ↑ Wielewicki I, 238.
