'O. Jan Huber (Uber), nr. 1558 † 1612. Bawarczyk z Wirzburga; w Rzymie wstąpił do Jezuitów 1583 r. Należał on do tych cudzoziemców, których prowincyałowie polscy z tudnością niemałą upraszali sobie u jenerała na profesorów szkół wyższych; oni zaś do tej nowej ojczyzny przyrośli, i w niej swe kości złożyli. O. Huber wykładał teologię w Wilnie przez 3 lata, regensem był seminaryów dyecezyalnych przez lat 8, rektorował w Brunberdze i Gdańsku przez lat 7 a wszędzie dzielnym był kaznodzieją — apologetą niemieckim. Umarł zapracowany w Gdańsku 7 lipca 1612. Pisał po niemiecku przeciw Lutrom i Kalwinom: Breviloquium S. Bonaventurae, ein Gespräch zwischen dem Menschen und der Seel i sześć innych polemicznych rozpraw[1]. (Ingolstadt 1599).
O. Adrian Junge (Jungius), ur. 1550 † 1607. Mazowszanin z miasteczka Błonie. Jezuitą został 24 lipca 1573. Teolog, historyk, retor i znawca kilku języków, kazdodzieja dzielny przez lat 22 i pisarz apologeta. Umarł na posłudze zadżumionych w Poznaniu 26 sierpnia 1607.
Pisał przeważnie po łacinie, zwalczał ex-księdza kalwina Prażmowskiego; Jana Kozła, ministra naprzód luterskiego, potem kalwińskiego a wreszcie aryańskiego; Wilhelma z Oksonium, który targnął się na ks. Reszkę za jego „Ministro-machią“. Polemikę sprowadzał chętnie na grunt historyczny. Jego pióra są: „Sztuczki i fałsze ministrów nowej ewanielii“ (Poznań 1579 r.) „Rozwiązanie 52 kwestyi ministrów Nowo-ewangelickich Jezuitom zadanych o kościele bożym..., w których 156 znaczniejszych fałszów i potwarzy tychże ministrów na Kościół św. Rzymski... dowodnie się okazuje. Na końcu odpis na książki jednego ewanielika przeciw obrazom chrześcijańskim“ (Poznań 1593 w 4-ce, str. 22, 404). Autorstwo tego dzieła przypisywano mylnie O. Possevinowi.
Wydał też oprócz kilku innych rozpraw, łacińskie „Kazania o wcieleniu Syna Bożego i Najświętszym Sakramencie“[2].
O. Hieronim Stefanowski, ur. 1567, † 1606. Krakowianin, wielkich zdolności i wielkich nadziei, podcięty kosą śmierci
