rzadko pokazywał się na dworze króla. Zastępował go podkanclerzy Tarnowski.
Trwała ta łatana przyjaźń króla do kanclerza lat 11. Do zupełnego porozumienia między nimi nie przyszło nigdy.
Powtórzyły się ataki kanclerza i jego partyi na króla z powodu drugiego małżeństwa króla z Konstancyą austryacką w latach 1603—1605. Przy piatem bowiem dziecięciu Krzysztofie, umarła pierwsza żona Zygmunta, Anna, w Warszawie 10 lut. 1598 na rękach króla w obecności Jezuitów dworskich Skargi i Gołyńskiego i spowiednika swego O. Quadrantina, który też pełen cnót i pobożności żywot tej pani napisał i dedykował jedynemu jej pozostałemu przy życiu synowi Władysławowi królewiczowi[1].
Po pogrzebie królowej 16 paźdz. 1599 w Krakowie, uświetnionem jednem z najpiękniejszych kazań Skargi, matka nieboszczki, arcyksiężna Marya, bawiła dni kilka z królem w Łobzowie. Ona to zdaje się, poddała pierwszą myśl wejścia w powtórne związki małżeńskie z drugą swą córką Konstancyą, charakterem i usposobieniem podobną do śp. Anny, z którą król miał pożycie domowe bardzo szczęśliwe. Silniej nad te argumenta rodzinne przemawiały te same polityczne względy, które 1592 królowi małżonki w domu rakuskim szukać kazały. Więc z nikim przez lat kilka o tej sprawie nic nie mówiąc, bo rozrywały go kłopoty szwedzkie i wojna inflancka, zwierzył się z tą myślą niektórym senatorom i dworskim Ojcom dopiero 1602 r.
Oparł się temu stanowczo ks. Skarga, jemu się wydał pomimo dyspensy papieskiej, o którą król prosić postanowił, związek ten kazirodczym, na którym błogosławieństwo boże pomimo dyspens nie spocznie. Przewidywać tez, ze to nowe pokrewieństwo z znienawidzonym Zamojskiemu i potężnej jego partyi domem rakuskim, obudzi przyciszone już nieco podejrzenia, niechęci i napaści na króla, co się też stało rzeczywiście Z tych dwóch głównie powodów odradzał królowi projektowanego małżeństwa, a gdy król przekonać się me dał, prosił o uwolnienie z urzędu kaznodziei królewskiego, polecając
- ↑ Speculum pietatis continens vitam Annae Austriacae, Poloniae Sueciaeque reginae. Brunsbergae 1605.
