Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/243

W. 199 ciągli przeciw Francy i... Moskale — tu miesza Bonczyk dwa pochody rosyjskie z 1806 i 1813; wyraźniej jeszcze występuje to pomieszanie wspomnień w ks. VII 198 do 225, gdzie Tomek Kortyka mówi głównie o r. 1813-1815, a Walek Boncyk o 1806 r.
W. 207 podwiel — dopóki, pozostawione w obu wydaniach i użyte nadto 6 razy w St. Kościele Miech. (I 411, IV 95, VII 45, 314, 355, 358), 3 razy w Górze Chełmskiej (I 245, III 365, IV 159), oraz 2 razy w przekładzie „Żalu Cerery” Schillera w. 69 i 71.
W. 208 Kurc Tomek — Kortyka Tomasz, zwany Kurcem, jeden z najstarszych mieszkańców wsi, w poemacie często wymieniany (I 604, 616, II 199, VI 121, 127, 139, 144-5, 151, 163, 193, 195, 205, VII 185, 322, 558).
W. 209 niż się człek narodził — zanim, w tem znaczeniu użyte jeszcze I 363, V 346, VI 553, oraz w Górze Chemskiej IV 142, V 442 i VI 238.
W. 214 gościny — przyjęcia.
W. 226 sztajgier — w wyd. I i II pisane pod wpływem jęz. niemieckiego rozmaicie: Szteiger, Sztejgier i Steiger, = sztygar.
W. 244 po robotach dalekich — mieszkańcy Miechowic i sąsiednich wiosek nie żyli już z rolnictwa, lecz przeważnie z pracy w górnictwie i przemyśle, a więc pracy szukali często daleko od domu.
W. 247 Waloszek — zdrobniałe od Walenty, zapewne odnosi się tu podobnie jak w IV 253 do Walka Boncyka.
W. 248 macie rozmów dości — formy: dości zamiast dość, dosyć używa Bonczyk dla rymu w St. Kościele Miech. V 510, VI 115, w Górze Chełm. II 54, 96, IV 192. Zwykłe formy dość np. I 564, dosyć I 277.
W. 249 na nieszporze — zwykle Bonczyk używa liczby pojedynczej, w mnogiej tylko VII 94.
W. 252 gospodarze i ich komornicy — patrz objaśn. I 145.
W. 257 Widawskiego — nazwisko, utworzone od Widawy, miejscowości w Lublinieckiem lub od miasteczka Widawy w woj. Łódzkiem. Scharakteryzowany tu osobnik w poemacie potem nie występuje.
W. 261 z Pyskowic — miasteczko w pow. gliwicko-toszeckim.