Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/247

w gimnazjum gliwickiem, potem w odlewni tamtejszej huty państwowej, a wreszcie w Berlinie pod Gottfriedem Schadowem i Christianem Rauchem. Spod dłuta Kalidego wyszedł pomnik zasłużonego około rozwoju przemysłu na G. Śląsku hr. Redena, starosty górniczego w Królewskiej Hucie, postawiony w r. 1853. Posąg Matki Boskiej do kościoła miechowskiego był ostatniem dziełem tego wybitnego protestanckiego artysty, który umarł w r. 1863, a pochowany jest w Gliwicach. Kalide nie był powinowatym Winklerowej, lecz Winklera, ożenionego w pierwszem małżeństwie w r. 1826 z jego siostą Alwiną.
W. 418 malarz Butterwek — jest to Fryderyk August Bouterwek, ur. w r. 1806 w Strzybnicy pod Tarnowskiemi Górami, gdzie ojciec jego był inspektorem huty. Malarstwa uczył się w akademji berlińskiej, a od r. 1831 w Paryżu i Rzymie. Malował sceny rodzajowe, biblijne i mitologiczne. Gdy przebudowywano w r. 1849-51 katolicki kościół w Tarnowskich Górach, wykonał na zamówienie dla głównego ołtarza obraz: Wręczenie kluczów św. Piotrowi. Widocznie to piękne malowidło spowodowało zamówienie u Bouterweka obrazów także do kościoła w Miechowicach. U Bouterweka zamówił też radca Grundmann obraz dla nowego kościoła ewangelickiego w Katowicach (Chrystus Zmartwychwstały).
W. 424 Krzyż Pański — gdyż kościół w Miechowicach był pod wezwaniem Sw. Krzyża, Chlebowski wszakże (Słownik geogr. t. VI str. 325) podaje, że pod wezwaniem św. Jacka. W ołtarzu umieszczono także św. Jacka, jako Górnoślązaka, pochodzącego z Kamienia w powiecie strzeleckim, związanego legendami z Bytomiem i Rozbarkiem (p. F. Gramer: Chronik der Stadt Beuthen, str. 317), podobno także pośrednika przy założeniu Miechowic (tamże str. 24, uw. 2), i św. Barbarę, patronkę górników. Św. Barbarze wybudowano w r. 1856 kaplicę na górce na gruntach dworskich.
W. 434 panie kmotrze — Bonczyk używa tej formy (III 102, VI 147, 315, 357, 363, 367, VII 69, VIII 310) obok zdrobniałej: kmoś, kmosiu (I 464, VII 243, 247, 302, IX 29) i wyjątkowo: kumosiu (VII 255).
W. 438—441 — Stary Boncyk miał słuszność, gdyż grunt okazał się nieodpowiedni, gdy w r. 1854 próbowano założyć fundamenta. W następnym roku przerobiono cały plan i dnia