1. IX . 1856 poświęcono kamień węgielny na nowym cmentarzu, czyli dawniejszej Krzonowiźnie, a obecnym placu kościelnym. Niepotrzebnie więc zburzono stary kościół miechowski.
W. 440 kurzawka — trzęsawisko podziemne, płynny ił, lub woda z piaskiem.
W. 455-6 obrazku wnętrznych ziemi chodników — obrazek w znaczeniu: plan, rysunek użyty nadto III 267, i podobnie obraz III 270. Wnętrzny jako wewnętrzny także III 268, VIII 248, Góra Chełm. III 233 i Echo z więzienia w. 3. Chodnik zwykle u Bonczyka znaczy ścieżkę, tutaj uwarstwienie ziemi.
W. 457 gdyż ja sam widziałem — takie użycie spójnika: gdyż powtarza się jeszcze VI 617, VIII 64 i 137, oraz Góra Chełm. I 64, 67, zgodniej z literackim językiem w I 460.
W. 458 moja trzecia żona — Hanka z Łukaszczyków, zwana także od miejscowości rodzinnej Osinianką, matka poety, zmarła w r. 1847 na tyfus. Por. I 603, II 166, 371-4, VI 649, 657, 683, 694.
W. 461 i 462 — Rózia i Kostusia, córki Walka Boncyka, pierwsza trzeciego, druga z drugiego małżeństwa, pomarły w r. 1847. O Kostusi mowa nadto II 371, 376, o Rózi II 371, 375, VI 674.
W. 462 Notebom — patrz obj. I 392.
W. 475 trzy córki dziecinnej młodości — trzy córki zmarłe w dziecinnych latach; dwie z nich wymienił Boncyk poprzednio, imiona innych dwu, które zachorowały w r. 1847, Ewusi i Antońki znamy z II 372, o trzeciej Lorusi wiemy z VI 720, że przeżyła siostry.
W. 486 Bienek — tu po raz pierwszy wymieniono nazwisko jednej z głównych osób poematu, którą dotychczas i często w dalszym ciągu nazywa autor panem Rektorem. Jest to Paweł Bienek, urodzony w r. 1803 w Kujawach w pow. prudnickim, wychowanek seminarjum nauczycielskiego w Głogówku. Był on najpierw pomocnikiem nauczyciela w Mochowie, potem od r. 1825 jedynym, a od 1838 pierwszym nauczycielem czyli t. zw. rektorem w Miechowicach, aż do roku 1876. Równocześnie był kościelnym i organistą do śmierci w r. 1888, a pisarzem gminnym do r. 1866. Bonczyk poświęcił mu w r. 1872 „Pamiętniki Szkolarza Miechowskiego”, a w 7 lat później odtworzył jego rolę w Miechowicach
Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/248
Ta strona została przepisana.