Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/251

Księga II.

 Księga II zajmuje szczególniejsze miejsce w kompozycji St. Kościoła Miech., w szczególności zaś dotyczy to w. 140-340 i 459—475, które stanowią, na wzór i za przykładem katalogu okrętów w II ks. Iliady „złotą księgę” mieszkańców Miechowic. Własnością Bonczyka jest znowu nie bez wpływu t. zw. teichoskopii (Iliada III 161—244) szeroko zakreślony pomysł formy tego przeglądu z wyżyny wieży kościelnej, a więc „pyrgoskopia”. Zapewne i przykład Mickiewicza, opis okolicy nadniemeńskiej z lotu ptaka (Pan Tadeusz ks. I 15— 22) podziałał zachęcająco.
W. 1 od Brzezin — patrz obj. I 20—21.
W. 9 ministrant — sam poeta jako Nolbuś Boncyk. O nim są jeszcze wzmianki imienne w poemacie: II 76, 83, 140, 152, 276, 459, III 102, 172, IV 5, 195, 226, 237, 266, 420, V I 217.
W. 16—17 Stara Leśna — Helina Stainert określona jest rów nież w VI 68— 69 jako „Polka czysta, choć zniemczała”, lecz przeciw temu zdają się świadczyć wiersze VI 74-5 i 83, w których ona właśnie wspomina postacie, związane z dziejami Polski. Niewątpliwie zniemczenie polegało na zamążpójściu za Niemca Stainerta, a określenie Polka wskazywało na jej pochodzenie z Kongresówki. Podobnie należy rozumieć III 303: Polak Podmorański.
W. 19 Niewiadomska — występuje również w związku z Heliną Stainertową w VI 60— 121.
W. 21 Wikarek — wspomniany pozatem tylko VI 121, 144, 147, 151, 159, 205.
W. 25 nim — por. obj. I 296.
W. 28 wzrost — postać, kibić, znaczeniowo zbliżone do użycia Sz. Zimorowicza: Roksolanki ch. I panna 16 w. 2. W II wyd. zmieniono na mniej trafne: pierś.
W. 32 z opustą — upust, albo odpust, rów odpływowy, jaz.