W. 124 ku farze i dworze — forma celownika l. p.: dworze podyktowana względem na rym; zwykła Bonczykowi w połączeniu z przyimkiem ku brzmi: ku dworu (II 259), podobnie jak: ku grobu (I 655), ku zamku (II 126), ku lasu (II 162), ku południu (II 347), ku kościolu (IV 483), ku stołu (V 24), rzadziej: ku domowi, ku Pietrkowi. Dopełniacz brzmi dwora (II 19, 383). Celowniki na -ie dla rymu; tworzy jeszcze Bonczyk dwukrotnie: ku wschodzie (V 261) i ku niebie (Wielki Piątek 34).
W. 125 godziny światowe i boże — rozróżnienie godzinświatowych, ustanowionych przez ludzi i bożych, należnych Bogu, występuje wyraźniej w Górze Chełm. II 446— 449:
„Już dawno zaszło słońce, lecz na Rajskim Dworze
Jeszcze modły, śpiewania, bo godziny boże
Innym słońcom posłuszne”.
W. 128 z dębu Kónowego — z dębu rosnącego na posiadłości Kóny, p. II 212.
W. 134 na prawą — domyślne: stronę. Podobnie: w prawą (II 346, IV 16, V 639, VI 58, 310, VII 533, IX 39), po prawej (IV 8, VII 536), na lewą (II 161, 345), w lewą (IV 16, VII 537, IX 42), po lewej (III 246, IV 7).
W. 136 szkólny bzdura — głuptasek, półgłówek, por. VI 178.
W. 137 Radzionków, a to Sucha Góra — wsi w pow. tarnogórskim.
W. 138 Worpie — patrz obj. I 65.
W. 140 Wyplerka — nasi ciotka — Marja (Maryś) Wyplerka, żona Antoniego, była zapewne siostrą Walka Boncyka. O Wyplerach obszerniej w IV 208—420. Nasi — pluralis reverentialis, p . obj. II 62.
W. 142 radośniki — chrzciny, dzień urodzin dziecka.
W. 143 pomniki — pamiątki (por. VII 403), zwykłe znaczenie słowa pomnik występuje VI 252, IX 56.
W. 145 oceli — kawałka stali, por. III 5 (Pam. Szkolarza. Miech. 63), IV 545, VI 43, oraz objaśnienie I 404.
W. 145 klepie — krzesze ogień; por. IV 545, V 193, VI 42.
W. 149 fazany — bażanty z greckiego phasianos za pośrednictwem niem. der Fasan.
W. 153 za Częplem — Czępiel lub Czempiel, kmieć o jednem oku (II 188, IV 476), mieszkał w sąsiedztwie karczmy Szkarotki.
