Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/257

(II 140), lub rzadziej zapomocą: -owa np. Pieckowa (VI 480) i to nietylko dla kobiet zamężnych, lecz także niezamężnych: Braunka (V 646), Karczmarczyczka Tekla (III 130), Kucharczewka Zefla (V 82), lub Slęczkowa Marynka (II 302). Charakterystyczne jest nazywanie Grocholowej według pierwszego małżeństwa Karczmarczyczką.
W. 243 Fiślik — dom Fiślika; metonimja tutaj użyta ma swoje uzasadnienie w nazywaniu gospodarstwa według właściciela mężczyzny, chociażby umarł. Według owego żyda Fiślika (zdrobniałe od Fiszel) nazwano także gruszę fiślikową.
W. 244—246 — rzuca światło na powstawanie nazwisk z przydomków lub przezwisk.
W. 244—245 — Rym: Krystynę-przyczyny pozostaje w związku z wymową: ę jakby pochylonego e, widoczną także w dość częstych rymach: ęła-yła, np. rozpoczął-uskoczył (I 350-1), upłynęło-utworzyło (I 362-3), zżyła-wzięła (II 170-1), było- wzięło (II 286-7), odkryła-przedsięwzięła (IV 583-4), a zwłaszcza: odmianę-ściany (VIII 194-5).
W. 247 sukno się zstępuje — zgęszcza się, dekatyzuje, zstępuje się w prasie.
W. 248 statek — por. obj. II 212.
W. 250 z swą Drabiną — żoną wysoką i chudą, stąd przezwa na Drabiną.
W. 254 schuchrany — zniedołężniały, podstarzały, od chuchro.
W. 265 z gruby — z kopalni, zapewne Elżbiety; por. obj. I 65.
W. 266—267 — O zastępstwie rymu w tych 2 wierszach patrz obj. I 570-1.
W. 269 Karczmarczyka — Pawła, kościelnego, którego poeta już wymienił II 241, 253 i wymieni jeszcze VI 227, 243.
W. 272 korpus, persona — ciało, a raczej tusza i osoba (postawa).
W. 276 Nolbusiu — imię zdrobniałe od: Norbert.
W. 280 twardych — p. objaśnienie I 394.
W. 286 smyczył — przydźwigał, przywlókł; w podobnem znaczeniu: smykać V 16, VII 265.
W. 290 Kazimierka — zdrobniałe imię własne: Kazimierz, w poemacie bowiem często niektóre imiona w tej formie występują, jak: Tomek, Walek, Franek, Bartek, Sobek.