Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/265

cy sobie wtedy właśnie rzepę na obiad. Inaczej cała ta aluzja jest niezrozumiała. W naszem więc miejscu uczniowie miechowscy wymieniają albo kłaki lnu, albo prawdopodobniej pieczoną rzepę = suszone kłaki.
W. 53 nić guzików — w Pam. Szkolarza Miech, było: nić knefli; Bonczyk poprawił narzeczowe knefle na guziki, usuwając zbyteczny, jego zdaniem, germanizm.
W. 54 piórka — p. obj. III 35.
W. 55 za łby się doją — ciągną sięza włosy; doić w tem znaczeniu także VI 258 i Pam. Szkolarza Miech. 137.
W. 56 Panie Re... ale to... — stłumiony okrzyk któregoś z poszkodowanych przy „dojeniu”: Panie Rektorze, ale to biją...
W. 60 tydnia — tygodnia, ale w następnym wierszu: w tygodniu, lecz w VII 95: w tydniu. W Górze Chełm. II 3 i VI 306: tydnia.
W. 62 bez repetycji — bez powtarzania, termin szkolny.
W. 67 — cały wiersz w narzeczu, jedyny w St. Kościele Miechowskim, znaczy: Panie Rektorze, jam nie był, bo matka robiła masło. W Górze Chełmskiej takich wyrażeń narzeczowych jest więcej: III 25— 32, 350, 355, 356, 360-1, 363-6, 368-9, 371, IV 276. Joch powtarza się w Górze Chełm. III 27, 363, cały zaś wiersz był już w Pam. Szkolarza Miech. 143.
W. 80, 81 kole — koło, ku, od strony. W. 82 pokład — powała, pułap; por. obj. I 637. W. 83 olbrzymia góra — Góry Olbrzymie na granicy Śląska i Czech.
W. 84—85 — Te wiersze z pewnemi zmianami powtarzają się III 147—148; o tym środku techniki poetyckiej Bonczyka p. obj. III 41—42.
W. 96 tabulki lub spisewnik — tabliczki lub zeszyt (notatnik). W II. wyd. zastąpiono tabulki przez tabliczki, ujednostajniając terminologję z w. III 128, w którym Bonczyk użył: tabliczka dla rymu. Tabulka jest częściej używana w narzeczu Śląskiem.
W. 102 kmotr— patrz obj. I 434.
W. 108 ma Pani — zarządczyni domu, zapewne wspomniana III 36 córka Lorka, gdyż żona Bieńka umarła (I 488-9). Bienek użył tu i 110 wyrażenia: Pani oraz formy 3 os. l. mn. dla wpojenia dzieciom szacunku dla swoich bliskich.