Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/270

W. 296 podworek — podwórko, tak samo VI 3 i Pamiętnik Szkol. Miech. 27; formy: podworek używa także J. N. Jaroń: Z pamiętnika Górnoślązaka, Katowice 1932, str. 166.
W. 303 Polak — z Królestwa Polskiego kongresowego, patrz, obj. II 16-7.
W. 307 Filax, Melas i Nero — nazwy greckie, dwie pierwsze znaczą: stróż, czarny, ostatnia jest imieniem cesarza Nerona; por. obj. III 220.
W. 311 już zaś goście — zaś w znaczeniu; znowu uchodzi za typowo śląskie wyrażenie; Bonczyk używa go bardzo rzadko, w tem miejscu najwyraźniej; podobnie: już zaś marzysz II 355, czy tam zaś co nowego Góra Chełm. IV 205.
W. 313 w stancyją — archaiczny i narzeczowy biernik na -ą, podobnie na Maryją II 160, naodwrót biernik zaimka swój: swoję spotykamy VII 289, Góra Chełm. I 29, na nię VI 280.
W. 321 kamionka — naczynie z gliny wypalanej, polewanej.
W. 325 będziemyż-li — czy będziemy, wzmocnione dwoma wyrazkami. Przyczepki: -li używa Bonczyk bardzo chętnie, np.: ma-li I 62, znał-li I 95, chce-li I 560, VI 18, da-li II 505, było-li IV 467, możnaż-li V 62, chcesz-li VII 465, a nawet: ba-li (= ba nawet) Góra Chełmska V 254.
W. 326 zatymczasowy — p. obj. III 229.
W. 337 szperki — słoniny, zwykle chudej; patrz nadto III 345, VIII 30.
W. 338 czeski — domyślne grosz, zwany także dydkiem lub dudkiem, na Śląsku wartości 12 fenigów (K. Nitsch: Dialekty polskie Śląska, str. 331), p. nadto IV 57-8. W. 339—340. — Wiersze te powtarzają się 355— 356 zgodnie z manierą omówioną już w obj. III 41—42. Samo wyrażenie; „Takie mi zgorszenie i nieprzyjemność czynić!” jest charakterystyczne dla Proboszcza, widocznie go używał i nadużywał ks. Preuss. Spotkaliśmy je ułamkowo w II 310: „nie czynić mi nieprzyjemności”, powtarza się w całości w III 355, robi do niego aluzję autor w V 376-7: „i nieprzyjemność sprawia i pogorszenie", używa znowu Proboszcz w VI 401-2 i znowu częściową aluzję robi autor w VI 460.
W. 340 do skrzynie — dawna forma dopełniacza, p. obj. III 159.
W. 342 w słojuszkach — w słoikach; zdrobnienia: słojuszek od: słój poza Bonczykiem nie spotkałem, utworzone jest analogicznie do: garnuszek, którego znowu Bonczyk nie