Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/276

W. 109 Miemczyczki — nazw. w formie gwarowej zam. Niemczyczki t. j. żony Niemczyka, ówczesnej znachorki wiejskiej.
W. 110 „Kantyczki” — zbiór kolend.
W. 111 „Wybór Częstochowski” lub „Kancyjonały” — Wybór modlitw (p. obj. IV 107), wydany w Częstochowie lub śpiewniki kościelne.
W. 112 Miemczyczczyne — przym. od Miemczyczka.
W. 116 żur i bulki — barszcz z mąki żytniej i ziemniaki. O żurze p. obj. II 503, bulki, nazwa ludowa ziemniaków, używana przez Bonczyka obok: kartofle, ziemniaki, perki, p. V 194, 203, VII 218.
W. 120 Pieśń o Boskiej Opatrzności — Psalm 90: Kto się w opiekę.
W. 126 Ostrawskiego — Ostrawski był około roku 1800— 1810 organistą, nauczycielem i krawcem zarazem.
W. 130 z nimim szedł do Częstochów — z matką poszedłem do Częstochowy. Z nimi to t. zw. pluralis rever, (p. obj. II 62), Częstochów — ludowa forma dopełniacza (por. IV 137) jak gdyby od liczby mnogiej.
W. 133 u Ojców Minorytów — zwanych gdzieindziej w Polsce Franciszkanami, podczas gdy na Śląsku Franciszkanami nazywa się Reformatów i Bernardynów. Walek Boncyk przystąpił do Komunji najpóźniej w r. 1811, w którym nastąpiła sekularyzacja zakonów w Prusiech.
W. 136 rodzonym śpiewakiem — urodzonym, z Bożej łaski śpiewakiem, czyli przewodnikiem pątników, którym przepowiadał, a raczej podpowiadał melodję i tekst pieśni odpustowych.
W. 141 zaszczyczał — zachowaliśmy tę formę, usuwającą rzekome mazurzenie w: zaszczycać, dla charakterystyki języka Bonczykowego.
W. 143 o ptaszkach, słowiczkach anielskich — pieśni, zaczynające się od słów: Dawna, święta powieść niesie o pustelniku, i: Śpiewa mi słowiczek na rajskim dworze.
W. 144 O kaczyczkach w Ujeździe, o wołach Gidelskich — o kaczkach w Ujeździe nie zachowała się, o ile wiadomo, żadna pieśń, lecz tylko podanie, że do studzienki pod Ujazdem przypłynęła srebrna kaczka z Częstochowy, podanie oparte o tyle na rzeczywistem zdarzeniu, że po okradzeniu skarbca częstochowskiego około połowy XVIII