Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/278

W. 184 mary — w znaczeniu zwykłem, podczas gdy II 86, IV 293 i t. d. oznaczają katafalk, p. obj. II 86.
W. 189 z Brzezin — z lasku brzozowego przy drodze z Bytomia do Miejskiej Dąbrowy.
W. 197 Karwianów... Witorowe — mieszkańców Karwu (p. obj. I 65), i dawnej kolonji Witor obok Miejskiej Dąbrowy.
W. 199 około Korugi — starszy pasterz, różny od dwu innych Korugów, wspomnianych I 119 i III 284.
W. 200 ślaczki — potrzaski na ptaki; ślaczek jest przedmiotem przykrej przygody Nolbusia w IV 215—239, z którą w związku podany jest jego opis w w. 213—214.
W. 203 w jeziorku — nazwa stawu, p. obj. I 20—21.
W. 208 tu nadchodzi stary... Wypler — scenę spotkania się Boncyka i Wyplera p. t. Begegnung der beiden Schwäger, zilustrował ołówkiem A. Kowol w Berlinie. Oryginał tej ilustracji, zresztą niezbyt zgadzającej się z tekstem, znajduje się w t. zw. Heimatstube w Miechowicach, reprodukcję zaś podano przy przekładzie IV ks. epopei Bonczykowej przez Ludwika Chroboka w „Mitteilungen des Beuthner Geschichts- u. Museumsvereines, H. 11—12 = Beiträge zur Heimatskunde von Miechowitz (1929), Heft 11.
W. 209 Wypler (swoków dom przed czasem) — Antoni Wypler, zamieszkały na Worpiu, był mężem ciotki Bonczyka, a więc swokiem. Wspomniany razem z żoną II 138, jest główną postacią w części ks. IV, w której bądź po imieniu, bądź po nazwisku wymieniono go w w. 209, 270, 301, 407, 427, należy zaś do postaci obdarzonych pełną sympatją Bonczyka narówni z Draszczykiem i Łukaszczykiem młynarzem. Przed czasem oznacza tu: przed laty.
W. 211 Pietrek — syn Wypiera, wspomniany już III 127, a następnie IV 220, 232, 234, 264, 266.
W. 215 nagrzędzie — na żerdce w kojcu, tu na patyku.
W. 216 maszkiecąc — wybierając najlepsze pożywienie, łakocie.
W. 223 wrodarka — raszka, wzgl. rudzik, gdzieindziej włodarka, ptak wróblowaty z rodziny drozdów.
W. 225 kańką — kapeluszem; wyraz zdrobniały od kania (kresy kapelusza) powtarza się w tem samem znaczeniu IV 230 i VI 384 i kania VI 443.
W. 231 zanim — p. obj. II 183.