Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/280

W. 283 tysiączne łan kłosy — tysiączne kłosy łanów; dopełniacz liczby mn. łan zamiast łanów ma towarzyszy w St. Kościele Miech.: okap VI 136, organ VI 283, 289, gód małżeńskich VI 487, krasnych twarz VII 347, kadź VIII 6, organek VIII 210.
W. 292 umrzą — zamrą, podobnie wymrzą w przekładzie Schillera: Żalów Cerery 85. W II wyd. poprawiono na: stracą zieleń.
W. 293 pokropem mary — całunem katafalk. Pokrop powtarza się jeszcze VI 222; mary p. obj. II 86.
W. 295 chodnik — ścieżka, p. obj. I 456.
W. 305 kaznodziej — kaznodzieja.
W. 313 gorzkości — goryczy, przykrości, p. obj. III 163.
W. 328 wiatrek — wietrzyk; wiatrek także V 33, wietrzyk IV 602.
W. 355-6. — Rym: szare-obszary tłumaczy się wymową górnośląską.
W. 366 pragliwość — chęć nieprzeparta, pożądliwość. Wyraz ten staropolski, znajdujący się w glosach z XV w., jako niezrozumiały dla Chłapowskiego, zmieniono w II wyd. na: gorliwość.
W. 387 niebezpieczno, iż smutno, iż nudno — Bonczyk używa często przysłówków na -o zamiast na -e, np. daremno III 242, równo = równie IV 239.
W. 394 upłakuje — opłakuje; porównaj: ubogacać = wzbogacać V 553, Góra Chełm. VI 247, ulot = polot Góra Chełm. I 49, upewnić = zapewnić V 52, uroda = przyroda G. Chełm. V 326-7, 356, uroić się = wyroić, St. Kościół Miech. III 363, urzekać = narzekać St. Kościół Miech. VI 378, usądzić = osądzić, uchwalić St. Kościół Miech. I 325, usiąść = osiąść Góra Chełm. I 156, uskromić = poskromić, przekład Schillerowskiego Obchodu zwycięstwa 130.
W. 407 poczciwiec Antoni — wyrażenie to: poczciwiec jest pochodne od Mickiewiczowskiego: prostak w Panu Tadeuszu III 578, tak jak cała Wyplerowa pochwała lasu (IV 304—406) zawdzięcza wiele Panu Tadeuszowi, a zwłaszcza IV 42— 88 i III 548— 567, będąc zresztą pełniejsza i szczegółowsza.
W. 414 czerpa — czerpie, zapewne pod wpływem Konrada Wallenroda II 139, chociaż mamy samodzielne Bonczyka: chrapa V 616, naodwrót zaś: chowie VII 408, schowie VIII 220, pochowie IX 8, zamiast chowa, schowa, pochowa.