Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/290

obrażano sobie w pierwszej chwili, żeby kiedyś mógł nim nie być.
W. 374 Bo Bienek nie żartuje, szczególnie we szkole — młynarz Paweł myśli zapewne o „nieżartach” Bieńka tego rodzaju, o jakich czytamy w III 84— 85, 139— 140, 147— 148, 161— 163, V I 270— 273.
W. 382 średni ganek kościoła — środkowa nawa; gdzieindziej (V 667, VI 383, VII 371, IX 26) wyraz ten oznacza chodnik, przejście, lub w Górze Chełm. (I 224, 308, 465, V 232, 246) korytarz, krużganek.
W. 383 Fararza — proboszcza, p. obj. II 53.
W. 390 w brzeg biskupskich lasów — na skraj lasów pod Biskupicami.
W. 392 szkolarz — uczeń; p. VII 119, VIII 160, nadto tytuł i w. 99 Pamiętnika Szkolarza Miechowskiego.
W. 397 furaż — dostawa żywności; wyrażenie to przejęte z terminologji wojskowej, oznacza dostawę paszy lub paszę.
W. 401 w sławnym stroju miechowskim — o takim stroju nic nie wiemy, w okolicach Bytomia sławny jest tylko strój rozbarski, który Kornowicz wychwala w VI 435—452 jako używany na codzień, podczas gdy w Miechowicach służy on tylko od święta.
W. 407 faworyta — ulubiony taniec.
W. 410 żymły — bułki, z niemieckiego: Semmeln; w. V 395: z bulkami.
W. 421 pamiątki — wspomnienia, p. obj. IV 46.
W. 428 Będzie burza — przepowiednia rewolucji 1848 r.
W. 430 szczep twój dziewiczy — potomstwo żeńskie, córka.
W. 433 Przychodzień z obcych krajów — wróżbiarka mówi tu o poruczniku Hubercie Thiele (wzgl. Tiele), ur. 1823 w Prusiech Wschodnich, protestancie, który w 3 lata po śmierci Winklera, w 1854, zaślubił Waleskę Winklerównę, biorąc za nią 6 miljonów posagu i łącząc odtąd oba nazwiska: Tiele-Winkler. Umarł w r. 1893.
W. 436 — stanowi t. zw. tibicen, wiersz podpórkowy, p. obj. II 53.
W. 442 pamiątki — p. wyżej w. 421. W. 444 czterdziosty — czterdziesty, dla rymu.
W. 446 mór srogi — p. opowiadanie w. II 357— 382.
W. 448 wróg ludzki — mór.