Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/294

Księga VI.

W. 3 podworki — l. mn. od podworek zamiast podwórko, p. obj. III 296.
W. 5 krasula — krowa; wiersz ten i 2 następne są echem epilogu „Pana Tadeusza” w. 88—99, a zwłaszcza 98—99.
W. 11 myślą o pracy — autor chce podkreślić tem wyrażeniem, że mieszkańcy miasta nie pracują tak ciężko i szczerze, jak wieśniacy, lecz znają pracę raczej z myśli o niej, niż z jej wykonywania. To przeciwstawienie szczerości pracy na wsi pozorom pracy w mieście znają autorowie starożytni, a zwłaszcza gorliwie przez Bonczyka czytani Wergili i Horacy.
W. 12 zgodzą — trafią, por. I 659, mniej wyraźnie występuje to znaczenie w Górze Chełm.: „dwie mogiły się zgodziły, spoczął kaptur i przyłbica” (dwie mogiły spotkały się u jednego celu IV 362) i „wie, jak ugodzić w umysł tej prostoty” (III 120).
W. 15 burda — budzi; słowo to występuje częściej w Bonczyka w formie dokonanej: zburdać (VI streszczenie, 80, Góra Chełm. I 532, III 294).
W. 12—32. — Echo Wergilego Georg. II 457—474, 514—522.
W. 36 gore — p. obj. IV 517.
W. 42 klepała i t. d. — p. obj. II 145.
W. 57 z suknią — z sukmaną, p. obj. V 148.
W. 60 zburdało — zbudziło, p. obj. VI 15.
W. 63 łaszątko — łachman; lud nazywa ogółem odzież łachami z niemieckiego: lach wzgl. lachen, dziś: Laken = płótno. Łaszątko więc oznacza w tem miejscu kawał materji, wzgl. część odzieży, której Niewiadomska użyła jako spódnicy. Co do formy: łaszątko, p. obj. IV 236.
W. 64 zamotówkę... płóciennicę — chustkę na głowę (p. o. II 298) ...chustkę płócienną zwaną także łoktuską.
W. 68 stara Leśna — p. obj. II 16-17.