W. 204 Wilhelma braciszka — dodatek: braciszka przy królu pruskim Wilhelmie mógłby świadczyć o niewielkiej wobec niego lojalności Ślązaków, gdyby nie był przejęty z Pana Tadeusza IV 421-2:
„Aż wkońcu Aleksander ze swoim braciszkiem
Konstantym i niemieckim cesarzem Franciszkiem”.
W. 206 kalenice — obie spadzistości dachu kościelnego.
W. 207 szędziołem — gontami, p. obj. I 629.
W. 209 Wyć — wy-ć, forma złożona z mianownika: wy i skrótu celownika: ci od ty, p. obj. III 170.
W. 212 baczę — pamiętam.
W. 214 istotny — istny.
W. 214 miał głód nielada — był bardzo głodny.
W. 216 kusać, kusać — jeść, jeść.
W. 217 odwarzone — ugotowane.
W. 218 bulki — ziemniaki, p. obj. IV 116.
W. 219 suje gdzieś w suknisko — sypie gdzieś w zanadrze płaszcza, p. obj. VII 160 i V 145.
W. 227 odwrócił — odwrócił pytanie, potwierdził.
W. 228 na ograbki zmłócił — zbił na miazgę, ograbki są to ułomki kłosów, otłuczone przy młóceniu, zwane także zgrabkami lub omiotkami.
W. 235 z Walentym gadułą — wyraz: gaduła nie ma tutaj znaczenia ujemnego, oznacza raczej człowieka wymownego.
W. 238 figle czy tragikę płodził — żartował lub mówił poważnie.
W. 240 satyrę wytnie — ośmieszy, zażartuje.
W. 243 ileż mac — ile miarek. Maca (niem. Metze) była miarą objętości rzeczy sypkich równą garncowi (4 litry).
W. 246 zmędrzeją — zmądrzeją. Występowanie oboczne: -ę- i -ą- nawet w tych samych wyrazach jest dość częste w języku Bonczyka. Mamy więc: wąwóz II 209, IV 11, obok: węwóz III 249, krzęta III 298, ale: krząta V 6, tysięczny IV 362, obok tysiączne IV 283, a nadto: Więzu I 20, prącik zamiast pręcik III 58, gęsiór VII 363, rozwięzuje VII 443.
W. 247 według receptu — według przepisu. Recept zamiast ogólnopolskiego: recepta utworzył Bonczyk pod wpływem albo łacińskiego: receptum, albo niemieckiego: das Rezept.
W. 248 połę — pałę, głowę. Połę zamiast pałę dla rymu.
