Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/315

Księga VIII.

W. 2 wiatreczek — dalsze zdrobnienie wyrazu: wiatrek zamiast wietrzyk, p. obj. IV 328.
W. 5 z dobrego mienia — wyrażenie przysłówkowe zamiast: ponieważ mają się dobrze.
W. 6 dokadź — dopełniacz I. mn. urobiony jak twarz, pustków, okap itd., p. obj. IV 283.
W. 14 niedziw — nic dziwnego, dlatego pozostawiono to wyrażenie w II wydaniu, p. obj. I 298.
W. 20 szkopce — zwykle skopce, skopki, naczynia drewniane o jednem uchu.
W. 20 oskrobiny — obierzyny, łupiny ziemniaków, buraków i t. p.
W. 22 klapiatej — kłapiastej, o zwisających uszach.
W. 23 krasule, cygany — przezwiska bydła.
W. 26 zeszukuje pastucha skrobaczki — wyszukuje pastuch skrobaczki wzgl. skrobadła; za skrobaczkę służyła na Śląsku zazwyczaj stara, wyostrzona przez używanie łyżka metalowa, wydłubywano nią oczka i zepsute części ziemniaków.
W. 30 szperki w tygliku — słonina chuda (p. obj. III 337) w tygielku. Tyglik zdrobniałe od tygiel, a więc garnuszek żelazny.
W. 37 stawają — p. obj. III 388.
W. 43 O błogi, kto się schronił itd. — dalsze echo Georgik Wergilego, a mianowicie II 498: fortunatus et ille, deos qui novit agrestes. Inne reminiscencje w obj. VI 21—23.
W. 53 kiep — pachołek, sługa najniższy, p. obj. V 43.
W. 54 ciura — niedołęga, głupiec, p. obj. V 43.
W. 55 chodnik kościelny — drożyna do kościoła, p. II 310.