W. 220 schowie — pochowa, o formie: schowiep. obj. IV 414.
W. 221 bakalarzem — bakałarzem, nauczycielem, p. w. 212 pedale.
W. 226 Panie Pawle z imienia, a Piotrze w urzędzie — Proboszcz traktuje z wyrozumiałością, ale nieco ironicznie ambitne marzenia Bieńka o grobowcu w kościele pod wielkim ołtarzem, nie chce więc być obok Piotra-Bienka wtórym Pawłem, woli odstąpić mu atrybuty obu apostołów, robiąc żartobliwą aluzję do imienia Bieńka: Paweł, chociaż ten miał patronem Pawła pustelnika.
W. 234 na tym kłębku glinianym — na wzgórku z gliny; Proboszcz powtarza określenie Walka Boncyka z I 447: „w zniósł się niski, jedyny kłąb piasku”.
W. 245 korony drzewianej — drewnianego hełmu (zakończenia) wieży; drzewiany zam. drewniany p. I 4, VI 310.
W. 248 wnętrzne — wewnętrzne, będące wewnątrz, p. I 456, III 268, Góra Chełm. III 233, IV 3.
W. 259—264 — zawierają kilka antytez (przeciwstawień): kość ludzka marna w pysznym grobie, wielkich napisów o rycerzach małych, tablic kamiennych (a więc trwałych) o ludziach niestałych, pokorny, choć głośny w zasługi, zgon twój nam głosi zmartwychwstanie.
W. 262 wnątrz— wewnątrz.
W. 265 tum — wspaniały kościół.
W. 266 w doczesności — w życiu doczesnem, ziemskiem, p. V 182, IX 2, Góra Chełm. I 45, III 325, V 122.
W. 274 Dwie się gwiazdy czyściły — Maj powtarza ludowe objaśnienie o powstawaniu meteorytów, które są według ludowego mniemania wynikiem czyszczenia się gwiazd.
W. 291 igrzysk — igraszek, wyrażenie nasunięte poprzedniem nazwaniem nowo powstających gwiazd dziećmi.
W. 302 Przenajświętsze — Najświętszy Sakrament.
W. 302 interim — tymczasowo.
W. 303 gdy dusza odejdzie — duszą kościoła jest Najśw. Sakrament.
W. 308 Porączył się — pożegnał się, p. obj. IV 418.
W. 313 a bez kołacza — z wesela przynoszono do domu dla dzieci kawałek kołacza weselnego.
Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/319
Ta strona została przepisana.