Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/321

Księga IX. 28 lat później.

 Epilog Starego Kościoła Miechowskiego oznaczyliśmy dla wygody jako księgę IX, choć w porównaniu z poprzedniemi jest nader krótki. Tytuł zawdzięcza zapewne Al. Dumasowi (ojcu), którego drugi romans w trylogji o d’Artagnanie ma tytuł: Vingt ans après (Dwadzieścia lat później).
W. 2 w naszej doczesności — w dziejach naszych na ziemi, p. obj. VIII 266.
W. 3 Dawno już stoi kościół — nowy kościół na Krzonowiźnie ukończono w r. 1864, konsekrowano zaś w następnym roku, a więc do r. 1879, czyli do daty I wydania Starego Kościoła Miechowskiego upłynęło już 15 lat.
W. 4 sta — setki, l. mn. do sto.
W. 5 w podziemnem sklepieniu — w sklepionych podziemiach kościoła, p. obj. V 507. Po zburzeniu kapliczki z grobowcami Domesów, Arezina i Winklera (p. V 507—514) przeniesiono trumny ze zwłokami zmarłych dziedziców Miechowic do krypty pod nowym kościołem.
W. 7 Tielowie — o ile dotyczyć ma ta wzmianka Huberta Tiele-Winklera, jest przedwczesna, gdyż w r. 1879 żył on jeszcze (p. obj. V 433). Po śmierci jego w r. 1893 pogrzebano go obok pierwszej jego żony Waleski z Winklerów, zmarłej w r. 1880, lecz w r. 1907 trumny obojga przewieziono do Moszny (p. obj. 428), która od r. 1894 stała się główną siedzibą Tiele-Winklerów. Bonczyk uważa za konieczne podkreślić katolicki charakter świątyni, w której mieli spocząć protestanci Tielowie.
W. 8 pochowie — pochowa, p. obj. IV 414.
W. 9 tysiąc głosom — tysiącu głosów, albo tysiącznym głosom, o tej składni p. obj. III 294.
W. 10 już niecoś schuchrany — już nieco zniedołężniały, p. obj. II 254.