Na podstawie artykułu 46 i 47 prawa o stowarzyszeniach z dnia 27 października 1932 r. (Dz.U. R. P. Nr. 94, poz. 808) zarządza się co następuje:
§ 1. Stowarzyszenie „Związek Harcerstwa Polskiego“ w Warszawie, wciągnięte do rejestru stowarzyszeń Komisarjatu Rządu m. st. Warszawy dnia 16 listopada 1932 r. pod Nr. 1821, zostaje uznane za stowarzyszenie wyższej użyteczności.
§ 2. Równocześnie powyższemu stowarzyszeniu nadaje się statut, który będzie ogłoszony — w Monitorze Polskim[1].
§ 3. Stowarzyszeniu „Związek Harcerstwa Polskiego“ nadaje się przywilej wyłączności działania na obszarze całego Państwa w dziedzinie organizowania i prowadzenia pracy harcerskiej (skautingu), t. j. pracy wychowawczej wśród młodzieży przy pomocy zespołu środków wychowawczych, objętych metodą skautową Baden-Powell‘a i w oparciu o prawo harcerskie (skautowe).
§ 4. Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrowi Spraw Wewnętrznych w po-
- ↑ ogłoszony został w numerze 92 z 20.IV.1936 r.
