Strona:Stefan-Żeromski-Miedzymorze.djvu/102

lania piasków nad morzem. (Gołębiowski. Obrazki rybackie).
 Cerkwa, kaszubskie cerkvja, kościół. (Stefan Ramułt. Słownik języka pomorskiego, Kraków 1893).
 Checze, — mieszkanie. (Ramułt. Słownik).
 Darga, — węda na szczupaki. (Ślaski. Słownik).
 Denega, wzburzone morze. (Wosz Budzysz. Nowotne spiewe, Poznań 1910).
 Dorsz, czyli pomuchla, Gadus morrhua, ryba poławiająca się jedynie w głębokich warstwach wschodniego Bałtyku. (Prof. Dr. Antoni Jakubski. Rys biologii polskiego morza, Lwów — Warszawa 1923).
 Drygawica, czyli słęp, — sieć na Wiśle używana. (Ślaski. Rybołówstwo i rybołówcy na Wiśle, Warszawa 1917).
 Dulka, — kołek żelazny w burcie statku do opierania wiosła. (Ślaski. Słownik).
 Duna, — wydma piasku, zaspa, morska góra. (Ślaski. Słownik).
 Głada, — cicha morska toń. (Ślaski. Słownik).
 Gładysa, — stornia gładka, bez kolców, Rhombus laevis. (Ślaski. Słownik).
 Gruntownik, — niewód, po dnie chodzący. (Ślaski. Słownik).
 Gwiździel, czyli boja, — pływająca syrena. (Ślaski. Słownik).
 Hak, — ławica piaskowa w morzu. (Ślaski. Słownik).
 Helmąt, czyli hamulec, — rękojeść, trzon steru. (Ślaski. Słownik).
 Kidzena, czyli webło, — trawa morska, Zostera marina. (Gołębiowski, Obrazki).
 Kiełpie, — łabędzie. (Ślaski. Słownik).
 Kipiel, — wielka fala na morzu, niemiec. Brandung. (Ślaski. Słownik).
 Klin, kliver, foca, franc. le foc, — żagiel trójkątny na przodzie statku. (Ślaski. Słownik).
 Korczak, — naczynie do wylewania wody. (Linde. Słownik).