Strona:Stefan-Żeromski-Miedzymorze.djvu/103

 Krążel, czy krężel, — walec drewniany w przęślicy. (Słownik warszawski Karłowicza).
 Kręcicha, — wielki niewód, wyciągany zapomocą kołowrotów. (Gołębiowski. Obrazki).
 Kwacza, — statek rybacki o jednym lub dwu masztach, niem. Quase. (Ślaski. Słownik).
 Łowiszcze, czyli toń, — obszar wód, na którym odbywa się łów siecią. (Ślaski. Słownik).
 Maszopstwo, — spółka rybaków, łowiąca na własny rachunek. (Ramułt. Słownik).
 Mierzeja, — wąski pas lądu, odgradzający zatokę od morza. (Prof. Melchior Neumayr. Dzieje ziemi. Warszawa 1912).
 Mikołajek ametystowy, Eryngium maritinum, niem. Stranddiestel. (Dr. January Kołodziejczyk. Krajobrazy roślinne nad Wisłą. Warszawa).
 Nadburcie, czyli dolban, górna listwa nad burtą. (Ślaski. Słownik).
 Nieobaczkiem, albo z nieobaczka, — niespodzianie, chyłkiem. (Linde. Słownik).
 Nietota, czyli skrzyp, widłak', ślad przedpotopowego wielkokrzewu. (Słownik warszawski Karłowicza).
 Paczyna, — wiosło duże. (Słownik warszawski Karłowicza).
 Paliszcze, — grobla z palów, w dno morza bitych, francusk. estacade. (Kazimierz Mokłowski w „Historyi budownictwa drzewnego“ paliszczami nazywa budowle nawodne). Ponieważ nie posiadamy nazwy na oznaczenie pojęcia estacade, digue molo, — użyłem wyrazu paliszcze.
 Pałasz, — skrzydło drewniane w formie deski, umocowane z boku łodzi dla nadania jej większej ostojności na wodzie. (Ślaski. Słownik).
 Pawłoka, — bardzo cienka tkanina. „Zewlekli Jezusa i oblekli w pawłokę.“ „Pawłoką jasną twarz zarzucił“. „Włosy głowy twojej, jako pawłoka królewska“. (Linde. Słownik).
 Płaskoć, — franc. la plage, nadbrzeże. Wyraz, zasłyszany przez Antoniego Sygietyńskiego z ust ry-