baków nadwiślańskich i używany przezeń, na oznaczenie „plaży“.
Pławaczka, — łódź. „O, białoskrzydła, morska pławaczko, wychowanico Idy wysokiej, łodzi, bukowa...“ (Jan Kochanowski. Odprawa posłów greckich. Chorus).
Pochodnica, — gwiazda zaranna. „...pochodnica świtu, ta Polaków obronna stella matutina“. (Juljusz Słowacki „Zawisza Czarny“).
Podplusk, czy dokład wody, albo szelinga, — fala zalewająca strąd i wracająca do morza. (Ślaski. Słownik).
Pióro, albo ciągło, — dolna część wiosła, w wodzie zanurzona. „Pióra zowią się końce płaskie u pojazdów“. (Linde. Słownik).
Płastuga, — flądra, gatunek należący do rodziny płastugowatych, czyli bokopływów, Pleuronectidae. (Prof. Dr. Antoni Jakubski. Zarys biologii polskiego morza).
Plichta, — przód łodzi z budką dla składania rzeczy. (Linde. Słownik. Ślaski. Słownik).
Pojazda, — wiosło nieokute. „Przy burtach obu rozsadził pojazdy“. (Klonowicz. Linde. Słownik. Ślaski. Słownik).
Prysk, — silne bicie bałwanów, wielka fala na morzu. (Ślaski. Słownik).
Przelewa, — silnie wzdymająca się i opadająca fala. (Ślaski. Słownik). „Gdy bok już czółna nurza się w przelewie, drugi wał dźwignie i nie dał zacichać“. (Linde. Słownik).
Przewał, — wielki napływ fali. (Linde. Słownik).
Potycz, czuli[1] socha, — drążek z rozszczepem u góry, wbijany na lądzie do zawieszania sieci. (Ślaski. Słownik. Linde. Słownik).
Remy, — wiosła nieokute. (Ślaski. Słownik).
Rewa, — ławica piaskowa, ciągnąca się w morzu, podwodzie. (Ślaski. Słownik).
Rudel, albo rudło, — „Rudel jest w tyle statku
- ↑
Błąd w druku; powinno być – czyli.
