Strona:Stefan-Żeromski-Miedzymorze.djvu/106

 Tram, — belka główna. „Ciężki tram na zranione ramiona Jezusowe“. „Las tramami zarosły“. (Linde. Słownik).
 Uchwat, czyli gryf, — rękojeść, górna część pojazdy, wiosła. (Ślaski. Słownik).
 Wart, — Główny prąd rzeki. „Nurt krzywy i gościniec główny, gdzie ma iść szkuta i dubas warowny, wartem nazywa rotman“. (Klonowicz. Flis).
 Wata, — gęsta siatka rybacka na dwu drążkach. (Słownik warszawski Karłowicza).
 Webło, czyli morszczyna, trawa morska. (Słownik warszawski Karłowicza. Prof. Dr. Jakubski. Rys biologii polskiego morza).
 Wełna, — bałwan morski, fala, wał wodny. „Bóg wzburza morze, a szumią głośno wełny jego“. (Linde. Słownik).
 Wiestka, — baśń, opowieść. „...jest na Wschodzie wiestka, że się w róży kocha słowik“. (Juljusz Słowacki. „Zawisza Czarny“).
 Więcierz, albo żak, — sieć na węgorze. (Ślaski. Słownik).
 Wik, — „Putziger Wieck“, Małe Morze. (Ślaski. Słownik).
 Wojo, ster u łodzi. (Ślaski. Słownik).
 Wywłoka, — miejsce na strądzie, przeznaczone dla wyciąganych z morza łodzi. (Ślaski. Sł.).
 Wydmuszyca, czyli wydmuchrzyca, — charszcz, Elymus arcuarius, niem. Strandhafer. (Słownik warszawski Karłowicza. Ślaski. Słownik).
 Zielenica, — przestrzeń wód morskich w niewielkiej odległości od strądu, odznaczająca się piękną zieloną barwą. Głębokość wody w takich miejscach wynosi kilka metrów. (Ślaski. Słownik).
 Zasiąklę, — jeziorko wody stojącej po wylewie, nazewnątrz koryta Wisły. (Ślaski. Rybołówstwo i rybołówcy na Wiśle).
 Zdziar, — wybrzeże, drobnym kamieniem usiane. (Ślaski. Rybołówstwo i rybołówcy na Wiśle).

---