Strona:Stefan Żeromski - Sułkowski.djvu/135

ANTRAIGUES
 — Pragnie uzyskać audyencyę u generała Bonapartego. Wierzy prostodusznie, że potrafi coś wskórać dla siebie, a może i dla księcia Modeny u wszechwładnego wodza wojsk francuskich.

SUŁKOWSKI
 — Już w tem widać wymysł waćpana. Książę Modeny jest krewnym cesarskiego domu, więc ma pomoc i poparcie zapewnione ze strony najpotężniejszej. Czyżby księżniczka Gonzaga mogła przedsiębrać tak ryzykowne sprawy?...

ANTRAIGUES
 — Utrzymuje ona, że waszmość pertraktowałeś z księciem w Wenecyi. Teraz przed zawarciem pokoju księżniczka Mantui gotowaby je znowu podjąć i za pośrednictwem waszmość pana nawiązać poufne rokowania na własną rękę. Poleciła mi prosić cię, kawalerze, o możność i miejsce rozmowy.

SUŁKOWSKI
 — Ona sama mówiła o tem wszystkiem z tobą, hrabio...

ANTRAIGUES
 — Tak, czy inaczej, ale zanoszę jej prośbę..

SUŁKOWSKI
 — Nie wiem, czy będę mógł pomódz w czemkolwiek