Ta strona została skorygowana.
(Wnętrze pałacu Casa del duca w Wenecyi, należącego do księcia Modeny Herkulesa III Rinaldo d’Este. Sala portretowa ze wspaniałemi stiukami, z ozdobami na stropie, malowanemi przez Canaletta i Battaglioli’ego. W głębi, na ścianie, w ramach wspaniale rzeźbionych z koronami i herbami portrety protoplastów rodu d’Este — Azz’a, Obizza II, pierwszego księcia Modeny, — Mikołaja III, Alfonsa I, męża Lukrecyi Borgia, Herkulesa II i następców aż do Franciszka III, ojca Herkulesa III. Meble w stylu Ludwika XV. Ze stropu zwiesza się świecznik wspaniały. Po lewej ręce krzesło księcia. W głębi drzwi zawieszone ciężką portyerą. Początek maja 1797 roku.
Herkules III Rinaldo d’Este, starzec siedmdziesięcioletni.
Ludwik‑Emanuel‑Henryk de Lausai, comte d’Antraigues, członek poselstwa rosyjskiego przy ambasadorze Pawła I w Wenecyi Mordwinowie zarazem reprezentant Ludwika XVIII „króla Francyi“ — lat 44).
KSIĄŻĘ
— Cieszę się, panie hrabio...
ANTRAIGUES
— Ośmieliłem się przybyć wcześniej, niż wszyscy, gdyż skłonił mię do tego pewien wzgląd, nader, według mego zdania, ważny. Wasza książęca mość raczy wybaczyć...
KSIĄŻĘ
— Proszę...
(Siadają. Książę w swem krześle, Antraigues naprzeciwko niego).
ANTRAIGUES
— Okazuje się, jak to już miałem szczęście dawniej nadmienić, że pan Lallemant, tak zwany ambasador rzeczypospolitej francuskiej w Wenecyi, ze swego charakteru
