w tym kraju, krępuje pana turystę. Wobec czego pozwoli wasza książęca mość, że się oddalę...
KSIĄŻĘ
— Żałowałbym bardzo, milordzie, gdyby ta drobna i nic w gruncie rzeczy nie znacząca okoliczność pozbawiła nas twego towarzystwa.
KAWALER WORSLEY
— Jestem zawsze gotowy do usług waszej książęcej mości.
KAWALER MORDWINOW
— Nie chciałbym ze swej strony wpływać na opóźnienie wynurzeń oficera generała Bonaparte.
KSIĄŻĘ
— Obecność wasza, panowie, na opóźnienie tych wynurzeń nie wywiera wpływu.
SUŁKOWSKI
(zwraca się do Antraigues’a)
— Moje turystyczne lettres de créance wystarczają, widocznie, tylko dla pana hrabiego d’Antraigues, ambasadora króla Francyi Ludwika XVIII-go w tem sławnem państwie weneckiem. Czyżbyś w istocie, panie hrabio, poświęcał więcej uwagi znaczeniu mego turystycznego posłannictwa, niż kawaler Worsley, lub kawaler Mordwinow?
Strona:Stefan Żeromski - Sułkowski.djvu/75
Ta strona została skorygowana.
