Strona:Stefan Żeromski - Uroda życia tom 1.djvu/198

188

 — Poczytywałem to sobie za obowiązek, jako przyjaciel domu generała.
 — Postąpił pan, jak prawdziwy przyjaciel.
 — Pragnąłem również uspokoić Tatjanę Iwanownę.
 — Temi szczegółami o pięknej szatynce?
 — Jakto? Czy Tatjana Iwanowna pisała cokolwiek w tej sprawie do pana?
 — Nie.
 — A — to cieszę się bardzo.
 — Z czego?
 — Bo w listach zawsze mogą znaleźć się niedokładności, nieścisłości, podczas gdy przy osobistem wyjaśnieniu prawda się objawi.
 — Pan to wie dokładnie i lepiej odemnie, jako prawnik.
 — Czy nie pozwoliłby pan, ażebym dla uspokojenia generała i jego córki pojechał na ich spotkanie do Warszawy i wyjaśnił detale sprawy, coby ich obydwoje pozbawiło zmartwienia z racyi nieuniknionych plotek.
 — Ależ oczywiście! — o ile moja zgoda lub niezgoda może mieć jakikolwiek wpływ na pańskie postanowienie.
 — Piotrze Iwanowiczu, — chciej pan wierzyć, że powoduję się tylko przyjaźnią dla pana, dla Tatjany Iwanowny...
 — Ani na chwilę o tem nie wątpię!
 Rozmowa już nie szła. Wątek jej urwał się na tym szczególe o wyjeździe Roszowa do Warszawy. Jeszcze przez chwilę gość siedział, dopytując się