Strona:Stefan Żeromski - Wczoraj i dziś. Serya pierwsza.djvu/56

50

DOKTÓR PIOTR

sełek na ziemię porozmiatane części męskiego odzienia i przysuwając gościom kulawe krzesła. — U mnie to cokolwiek po kawalersku, ale bo to z tymi sekwestratorami... Fintik! won, podlecu!...
 Kudłaty piesek podniósł łeb niechętnie i machając ogonem, zsunął się na podłogę.
 — Proszę pana, — zaczął Bijakowski, — taki jest nasz interes: Do pana należy góra, w której pobliżu prowadzimy plant kolejowy?
 — Góra? «Świńska krzywda?» no, do mnie należy... i cóż z tego?
 — Pan z niej żadnego zysku nie ciągnie?
 — Jakiż ja zysk mogę ciągnąć z takiej góry? Kpisz pan, czy co?
 — Pastwisko pewne, — wtrącił pan Cedzyna nieśmiało.
 — Jakie pastwisko! — oburzył się Polichnowicz. — Kamień na kamieniu i trocha jałowcu. Miejsce ustępowe dla trznadli... chciałeś pan chyba powiedzieć. Ale co panom znowu do tej Góry?... Fintik! won, podlecu!...
 Piesek zeskoczył znowu z kanapy, na którą się był wdrapał.
 — Krótko mówiąc, — ciągnął inżynier, — jabym kupił od pana kamień z tej góry i prawo wybierania gliny. Czy zgadza się pan?
 — Kamień? A prawda... Owszem, panie dobrodzieju, z największą przyjemnością.
 — I coby też pan żądał?
 Polichnowicz zaczął kręcić w palcach papierosa, założywszy nogę na nogę w ten sposób, że końcem