jest na powróz w ten sposób, że wisi na nim jak gdyby huśtawka, a 4 kawałki powroza, na których jest zawieszona łączą się w odległości 60 cm od niej. W miejscu tym przymocowany jest koziołek zwany też inaczej kluczką względnie krukiem (lit. kumarogis), którego szczegóły budowy przedstawiają ryc. 14 i 15 — odchodzą od niego cztery 60-centymetrowe części sznura do łaźbienia oraz piąta, której długość wynosi ponad 30 m.
Niekiedy, jak np. na Kurpiach powróz powyżej koziołka zrobiony jest na długości 30 m z taśmy zszytej cienkim szpagatem z dwu w przeciwne strony skręconych sznurów. Wtedy ta część leziwa nazywa się uzyskiem w przeciwstawieniu do znacznie krótszej części końcowej, którą tworzy już tylko sznur pojedyńczy zwany chobotem. Ma się rozumieć opisane wyżej węzły zawiązane są wtedy na końcu chobota. Zarówno plecenie leziwa w formie warkocza jak też sporządzenie go z taśmy zszytej
