dujące się między nią a ścianami ula albo też służy do tego krowieniec, krowieniec z gliną względnie mech.
Stojaki ustawiane są na kładziach tj. kawałkach desek, okrąglakach, kamieniach, cegłach lub też wprost na ziemi. W ostatnim przypadku niszczenie ula zachodzi oczywiście znacznie szybciej mimo to, nawet ustawione wprost na ziemi, wytrzymują one niejednokrotnie powyżej stu lat. Ponieważ długotrwałe stanie stojaka na świeżym powietrzu, namakanie oraz wysychanie powoduje pękanie wzdłuż kłody, z której stojak jest wykonany, niejednokrotnie dla przeciwdziałania temu obijane są stojaki u góry i u dołu żelaznymi obręczami.
Do wyrobu stojaków używane są najrozmaitsze gatunki drzew zarówno iglastych jak i liściastych. Najczęściej wyrabiane są one oczywiście z sosny tj. materiału, którego wszędzie dostać można pod dostatkiem. Najrzadziej, jeżeli mi wiadomo, z dębu, a to z powodu twardości trudnego do obróbki drewna oraz dlatego, że drewno dębowe jest stosunkowo dobrym przewodnikiem ciepła.
