Urodził się w Zabłoczyźnie, na Litwie, roku 1794. Otrzymawszy wychowanie troskliwe w domu rodzicielskim, oddany został w 10-ym roku życia do szkoły księży Bazylianów w Borunach, skąd przeszedł do Uniwersytetu Wileńskiego, który ukończył w roku 1814 ze stopniem kandydata nauk filozoficznych. Po śmierci rodziców, pod opieką stryja Jana, znanego w literaturze pod imieniem Jana ze Świsłoczy, zaczął próbować sił swoich na polu literackiem. Pierwszą pracę drukował w „Meliteli“ w r. 1829 p. t. Poddany. Następnie powstał cały szereg powieści, wydany p. t. Obrazy litewskie. Wyróżniają się wśród nich Pamiętniki kwestarza.
Jako ciąg dalszy Obrazów litewskich wyszły Podania litewskie, z których na wyszczególnienie zasługuje Pustelnik w Proniunach. W r. 1855 został wybrany członkiem Komisyi Archeologicznej w Wilnie, a w 1859 członkiem-korespondentem Krakowskiego Towarzystwa Naukowego. Umarł dnia 1 sierpnia 1861 roku.
