Urodził się w Brodach, w Galicyi, dnia 19 marca 1797 roku. Wychowanie otrzymał w domu rodzicielskim, a w ósmym roku życia oddany do szkoły normalnej w Brodach, ukończył ją w roku 1806 i odwieziony został do gimnazyum w Zbarażu, skąd po roku przeszedł do drugiej klasy gimnazyalnej w Czerniowcach, na Bukowinie. Niedługo jednak tu bawił, bo w roku 1808 wyprawił go ojciec do słynnego na owe czasy gimnazyum wołyńskiego w Krzemieńcu, gdzie przebył lat jedenaście. Polecony przez ks. Adama Czartoryskiego w r. 1819 Wincentemu Krasińskiemu, został nauczycielem jego syna, Zygmunta. W roku następnym otrzymał miejsce biliotekarza ordynacyi Zamoyskich, gdzie pracował do r. 1823, t. j. do objęcia katedry języka i piśmiennictwa polskiego w Liceum Krzemienieckiem. W r. 1833 przeniósł się do Uniwersytetu Kijowskiego na katedrę języka łacińskiego i starożytności rzymskich, a następnie literatury polskiej. Po latach pięciu został dyrektorem gimnazyum charkowskiego, potem warszawskiego, a w r. 1861 dyrektorem wydziału w Komisyi Wyznań i Oświecenia. Umarł dnia 17 września 1863 r. w Dreznie. Należy do najwybitniejszych powieściopisarzy i dramaturgów naszych. Z 60 przeszło dramatów, tragedyj i komedyj jego na uwagę zasługują: Karpaccy Górale, Mnich i Żydzi; z powieści: Spekulant, Kollokacya, Wędrówki oryginała, Garbaty, Krewni, Wdowiec i Tadeusz bezimienny.
