Urodził się w Poznaniu roku 1807, jako syn ubogiego rzemieślnika. Gimnazyum ukończył w mieście rodzinnem, a w r. 1826 udał się do Uniwersytetu Berlińskiego, gdzie z zapałem słuchał kursu filozofii profesora Hegla. Otrzymawszy złoty medal za rozprawę i stopień doktora filozofii, powrócił do kraju i osiadł na wsi. W roku 1843 został nauczycielem matematyki i fizyki w Gimnazyum Poznańskiem. Od roku 1846 odgrywał bardzo czynną rolę w życiu społecznem narodu i obrany był prezesem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Pod koniec życia zamieszkał w Brdowie, gdzie umarł w roku 1875. Napisał: Filozofię i krytykę; Estetykę czyli umnictwo piękne; Wykład matematyki. Wszystkie rozprawy jego i prace mniejsze wyszły w wydaniu zbiorowem w Poznaniu w roku 1874—75, w 6 tomach, p. t. Filozofia i krytyka.
