Urodził się w Warszawie dnia 28 lipca 1812 roku. Wychowanie troskliwe otrzymał w domu babki swej, Anny Malskiej, w Romanowie, na Podlasiu. Nauki początkowe pobierał w Białej, następnie w Lublinie i Świsłoczy, skąd przeszedł do Uniwersytetu Wileńskiego na wydział historyczno-literacki. Nie skończywszy jednak, zmuszony był go opuścić. Studya przerwane dopełniał, czytając i pracując nad historyą. W tym czasie wystąpił z pierwszemi pracami na polu powieściopisarstwa. W roku 1833 powrócił do domu rodzicielskiego na wieś, do Dołhego, gdzie nie ustawał w pracy piśmienniczej. W r. 1837 przejechał do Omelna, stamtąd w r. 1840 do Gródka, następnie do Hubina, do Żytomierza, a ostatecznie w r. 1860 do Warszawy; stąd w r. 1863 wyruszył za granicę i osiadł w Dreznie. W r. 1883 został aresztowany przez rząd niemiecki pod niesłusznym zarzutem zdrady stanu i osadzony w Magdeburgu. Dla poratowania zdrowia wypuszczony za kaucyą, zmarł w Genewie 19 marca 1887 roku. Jest to najpłodniejszy z pisarzy polskich, a nawet europejskich. Napisał 312 dzieł w 630 tomach. Na wyróżnienie zasługują: Chata za wsią, Stara Baśń, Powieść bez tytułu, Hrabina Cosel, Dwa światy, Morituri, Jermoła, Poeta i świat, Rzym za Nerona, cykl powieści historycznych i wiele innych, których z powodu braku miejsca wyliczyć niepodobna.
