Przyszła na świat dnia 4 marca 1819 roku w Warszawie. Pierwsze osiem lat spędziła na wsi u rodzeństwa, następnie oddaną została na pensyę warszawską Zuzanny Wilczyńskiej, gdzie lat sześć przebyła. Po skończeniu pensyi była dwa lata w Instytucie Rządowym Wychowania Panien, a w r. 1835 udała się do krewnych na wieś, do Mężenina. Po dwuletnim tam pobycie wyjechała w charakterze nauczycielki hr. Maryi Zamoyskiej do Paryża, skąd w r. 1839 powróciła do kraju. W tym czasie wydrukowała pierwszy swój wiersz, za którym posypały się inne, podpisane pseudonimem „Gabryela“, jako to: Szczęście poety, Fantazya, Trzy pieśni gęślarza. Lilia, Prządki, Czemu mi smutno? Capriccio. Artyzm jej jednak doszedł do szczytu w Pogance, napisanej w roku 1846. Od r. 1855, kiedy na stałe osiadła w Warszawie, otoczyła się dziewczynkami, które z zamiłowaniem uczyła i poprawiała jednocześnie swoją Geografię. Umarła d. 25 grudnia 1876 roku. Oprócz wymienionych utworów napisała: Książkę pamiątek, Adeodat, Białą różę, Zwaliska Luxoru, Stary dwór w Świerszczowej i wiele innych.
