Urodził się dnia 12 września 1823 roku w Beremianach, na Podolu galicyjskiem. Nauki początkowe pobierał w domu pod okiem matki, następnie w szkołach normalnych OO. Bazylianów w Buczaczu, skąd został przeniesiony na dalszą naukę do Lwowa. Od lat najmłodszych próbował sił swoich na niwie poetyckiej, a w 21-ym roku życia napisał jeden z najpiękniejszych utworów, Maraton. Mając lat 24, wyjechał do Paryża, gdzie jako wolny słuchacz uczęszczał do Sorbony i Collège de France. W tym czasie wydał Skargi Jeremiego. W roku 1848 powrócił do kraju i ogłosił drukiem dwa zbiorki poezyi: Kwiaty bez woni (Lwów, 1848) i Zwiędłe liście (Lwów, 1849). W r. 1849, ożeniwszy się z hr. Komorowską, zamieszkał na wsi, w Pawłowie, a po latach kilku przeniósł się pod Złoczów, do wsi Podlipce, gdzie obok gospodarstwa uprawiał poezyę. W roku 1852 wyszły jego Melodye biblijne, wywołując powszechne uwielbienie dla młodego poety, a po nich sławne Tłomaczenia Chopina. W r. 1860, mieszkając już w Zubrzy pod Lwowem, wystąpił w „Dzienniku literackim“ z Listami z pod Lwowa, którymi żywe obudził zainteresowanie; w r. 1877 wydał przemówienia swoje p. t. Żywe słowa Jeremiego. W r. 1880 porzucił zajęcia gospodarskie, przeniósł się do syna, do Pawłowa, rzadko bardzo odzywając się publicznie. Umarł d. 20 września 1897 r. w Chołojewie, w Galicyi.
