Urodził się w Tarnowie roku 1835, gdzie też nauki gimnazyalne ukończył; na kursach filozoficznych i w uniwersytecie był w Krakowie, a następnie w Wiedniu. W r. 1858 zamieszkał w wiosce dziedzicznej, Kurdwanowie i zaczął pracować na niwie piśmienniczej, drukując utwory swoje w „Dzienniku literackim“, ważniejsze z nich są: Śmierć proroka, Sługa grobów, Obrona Częstochowy, powieść p. t. Czyste dusze i mętne dusze, dramaty: Halszka z Ostroga, Królowa Jadwiga, Wallas, Jerzy Lubomirski, Zborowscy, Adam Śmigielski i wiele innych. Od r. 1861 pracował nad historyą i wkrótce ogłosił Dzieje Polski podług ostatnich badań w 4-ch tomach, a następnie był jednym z redaktorów Przeglądu Polskiego. W roku 1867 został posłem na sejm galicyjski, w roku 1869 profesorem historyi polskiej w Uniwersytecie Jagiellońskim, a wkrótce sekretarzem Akademii Umiejętności. Wydał w tym czasie wiele źródeł i materyałów historycznych. Umarł w Krakowie 1883 roku. W roku 1885 zaczęło wychodzić wydanie zbiorowe wszystkich prac Szujskiego.
