Urodził się w Krzycku, w ziemi Wschowskiej, w drugiej połowie XV wieku. Nauki pobierał w Akademii Krakowskiej, a następnie dla dalszych studyów wyjechał do Paryża i Bononii, gdzie został doktorem prawa. Po powrocie do kraju przyjął święcenia kapłańskie. Polecony przez biskupa Tomickiego królowi, wkrótce zjednał sobie jego względy i otrzymał godność kanclerza królowej, później biskupstwo przemyskie, płockie, a w r. 1537 arcybiskupstwo gnieźnieńskie. Na tem stanowisku i tegoż roku życie zakończył. Pisał po łacinie wierszem i prozą. Na wyróżnienie zasługuje utwór na ślub Zygmunta i Barbary. Prócz tego wydał: Encomium Sigismundi Regis Pol. post victoriam de Tartaris partam; De afflictione ecclesiae; Sigismundus ejus nominis primus; Threnodia Valachiae i Cantica sacra carmine sapphico.
