Strona:Stefan Demby - Album pisarzy polskich.djvu/41

Ta strona została uwierzytelniona.

JAN KOCHANOWSKI
(podług nagrobka w Zwoleniu).




Urodził się w Sycynie, w ziemi radomskiej, w r. 1530. Nauki początkowe pobierał według wszelkiego prawdopodobieństwa w Sieciechowie, u Benedyktynów, a następnie kształcił się w Akademii Krakowskiej, skąd powróciwszy na czas krótki do domu, udał się w r. 1552 do Padwy, gdzie studyował filozofię. Po ukończeniu nauk w Akademii Padewskiej, podróżował w ciągu dwóch lat po Włoszech, powrócił potem do kraju, aby go wkrótce znów opuścić. Tym razem udał się powtórnie do Włoch i Francyi. Po śmierci matki w r. 1557, otrzymawszy połowę Czarnolasu i folwark Rudę, osiadł na roli. W r. 1564 otrzymał miejsce sekretarza w kancelaryi królewskiej i probostwo w Poznaniu, a następnie w Zwoleniu. Wkrótce jednak porzucił życie dworskie i zrzekłszy się dostojeństw i zaszczytów, wrócił na wieś, gdzie się ożenił z Dorotą Podlodowską. Umarł d. 22 sierpnia 1584 roku w Lublinie. Do najwybitniejszych utworów jego zaliczyć należy: Przekład psalmów, Treny, Pieśni, Fraszki, Satyr, Zgoda, Wróżki, Dziewosłąb, Proporzec, Szachy, Jazda do Moskwy, Odprawa posłów greckich, Elegje, Liryki, Epigramata, Drias zamchana, Pan zamchanus, Epinicion i Epitalamium.