Urodził się w pierwszej połowie XVII wieku we wsi Wielomowice, pod Krakowem. Nauki pobierał w Akademii Krakowskiej, a następnie przebywał na dworze Ferdynanda Karola, biskupa wrocławskiego, syna Zygmunta III-go. Brał czynny udział w wojnie kozackiej za Jana Kazimierza, a następnie był urzędnikiem w Krakowie. Ostatnie lata życia spędził na wsi, gdzie doczekał się wstąpienia na tron Jana Sobieskiego i odsieczy Wiednia. Z utworów jego na wyróżnienie zasługują: 1. Sielanka i różne Nagrobki; 2. Dworzanki; 3. Sielanki nowo napisane; 4 Wenus polska albo na akt weselny Jego Mości Panu P. Janowi Andrzejowi Bairowi, pisarzowi skarbu Rplt. kor.
najwyższemu i 5. Fortuna albo szczęście. W roku 1843 Żegota Pauli wydał Poezye Jana z Wielomowic Gawińskiego, gdzie mieszczą się nowe sielanki, poezye liryczne i Herkules na dwoistej drodze.
