Urodził się w roku 1613 w Sandomierskiem. Ukończywszy nauki w kraju rodzinnym, udał się za granicę, zwiedził Niemcy, Belgię, Francyę i Włochy, a po powrocie do ojczyzny oddany na dwór Władysława IV, wkrótce wziął udział w poselstwie Opalińskiego do Francyi i stał się gorliwym stronnikiem partyi francuskiej. Za Jana Kazimierza otrzymywał coraz wyższe urzędy: został stolnikiem sandomierskim, w r. 1656 posłem w Wiedniu i Frankfurcie, w następnym w Berlinie, w r. 1658 referendarzem koronnym, a po latach dziesięciu podskarbim koronnym. W roku 1683 z powodu przejętej korespondencji jego z rządem francuskim złożony z urzędu, opuścić musiał kraj na zawsze i przeniósł się do Francyi, gdzie umarł w r. 1693. Z utworów jego na wyróżnienie zasługują: Lutnia, Psyche, Pokuta w kwarantannie, a oprócz nich tłomaczenie tragedyi Corneille’a p. t. Cyd i komedyi pasterskiej — Tassa p. t. Amyntas.
