Urodziła się w Wielkopolsce roku 1695. W domu rodzicielskim otrzymała bardzo staranne wychowanie, a następnie oddaną została na dwór kasztelanowej krakowskiej — Sieniawskiej. Tu poznała skarbnika żydaczowskiego, Drużbackiego, za którego wkrótce wyszła za mąż i zamieszkała we wsi Rzemieniu nad Wisłoką, w województwie Sandomierskiem. Po śmierci męża osiadła w klasztorze Bernardynek w Tarnowie, gdzie umarła w roku 1765. Od lat najmłodszych w chwilach wolnych składała wiersze, które z czasem wydane zostały przez Józefa Andrzeja Załuskiego w tomie I-ym Zebrania rytmów wierszopisów żyjących (1752 r). Wśród utworów tu zamieszczonych wyróżniają się: Skargi kilku dam; Opisanie czterech pór roku i czterech elementów szkodliwych i pożytecznych. Po śmierci Drużbackiej wyszła z druku fantastyczna jej powieść napisana wierszem p. t. Historya chrześciańska księżny Elefantyny Eufraty (Poznań 1769).
