Urodził się w Pińsku roku 1733 i tam też pierwsze nauki pobierał. W piętnastym roku życia wstąpił do zakonu Jezuitów i został wkrótce przez nich wysłany dla studyów do Lyonu. Po powrocie do kraju był profesorem języka łacińskiego w Akademii Wileńskiej, w roku jednak 1756 wyjechał kosztem kanclerza Michała Czartoryskiego do Włoch, a następnie do Niemiec. Powróciwszy po latach kilku do Wilna, wykładał w Akademii poetyke. Z Wilna wkrótce przeniesiony został do Collegium nobilium do Warszawy jako profesor tegoż przedmiotu. Polecony królowi, zyskał przychylność jego i koadjutoryę na biskupstwo smoleńskie, a w 1790 r. otrzymał biskupstwo łuckie. Pod koniec życia zamieszkał w Janowie, gdzie umarł d. 6 lipca 1796 roku. Poezye jego wyszły z druku w r. 1778 w 4-ch tomach p. t. Liryka. Z dzieł prozą pisanych na uwagę zasługują: Historya Narodu Polskiego w 6-ciu tomach; Historya Jana Karola Chodkiewicza w 2-ch tomach; Dyaryusz podróży Stanisława Augusta na Ukrainę.
